UTANDI......
UTANDI…
Öyle bir yangýn ki yürekte yanan
Onu söndürecek yel de utandý
Lal olsun dillerin sevgiyi anan
Yalaný söylerken dil de utandý,
Þu koskoca yürek sana dar mýydý?
Benden çaldýklarýn sana kâr mýydý?
Giderken vedaya yüzün var mýydý?
Gizlice sallanan el de utandý,
Bu yaþanan þeye bir isim kondu
Benim için bu aþk ilk deðil sondu
Vedakâr busen de buz oldu dondu,
Harýndan vazgeçen kül de utandý,
Eller birleþirken mevsim aramaz
Gönül yeþerirken yaprak sararmaz
Gün batar, ay gider, yýldýz kararmaz
Lambaya can katan tel de utandý,
Bahtýma karalar yazdýrdýn gittin
Felek çemberini azdýrdýn gittin
Usandým hayattan bezdirdin gittin
Bülbülün sevdasý gül de utandý,
Sandalda her gece mehtaba erdik
Ay þahit, dünyaya mutluluk verdik,
Güneþim ol derken nasýl everdik
Yakamoz utandý göl de utandý,
Söylediðin son söz baðrýmý deldi,
Ömrümüz tükendi son ana geldi,
Kahrolsun o falcý her þeyi bildi,
Mutluluklar diyen kul da utandý.. Osman AVCI
19.11.2014 – 01.30
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.