Dudaðým gözyaþýný kurutup serinlerken, Baþýn omzumda iken, kalpler kalbi dinlerken, Böyle kucaklaþmanýn her aný bir ömürdü Ne yazýk ki bu zaman, andan da kýsa sürdü.
Ecel rüzgarý esti, bir anda bizi sardý Daha tam koklamadan seni benden kopardý. Kuru bir yaprak gibi sessiz diyara attý, Beni yýllarca böyle hep arkandan aðlattý.
Þu koskoca dünyada almadým bir nebze tat Ne kadar acý imiþ þu kahrolasý hayat. Mesutken bedbaht olmak kaderimizde varmýþ Bu siyah çizgileri tanrý alnýma yazmýþ.
Abdullah Soylað 1962/ Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
abdullah soylağ Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.