"Nerden bileceksin aþk ile kavrulmayý, Yanmaya cesaretin mi var senin?"
Bahanesi olmaz aþkýn Öyle bir yorar adamý Zorluðu güzelliðindendir Yaþamadýnsa anlayamazsýn Sende bu ýþýk hiç yanmadý, Havasýz kalmýþ duygularýn Korkuyla yaþanmaz ama Yaþayabildiðin kadar dayanacaksýn...
Gözlerinin feri sönmüþ Ne duvarlar örmüþsün Nursuz gözlerinle kör karanlýkta Hangi kaybediþ baþka bir kazanca Uyandýrmýþtýr insaný...
Hani dokunmak bile aþktý Yýkýlmýþ köprülerden geçemeyip Kaldýðýmýz bu iki kýyýda Dokunamayacaðýz birbirimize Öyle soðuk bir elveda ile Dönüp kendi yolumuza Gideceðiz, aldýrmadýðýmýz sona...
Sevmekten bahsetme sen Hiç yakýþmýyor diline Sevgi emektir, Sevgi samimiyettir Kutsaliyettir Velakin...! Aþk kuþatmadýr Taþ kaleye saklansan Ýçindeki surlarý deler Sana ulaþýr ondaki kudret...
Ama unutma, Aþk; yakýþmadýðý kalbe Isýnmadýðý sevgiliye, Ýnanmadýðý söze Hele hele kendisini Hor gören göze Ýtibar etmez... Þöyle bir uðrar kapýdan Gözünden tanýr adamý.
"Benden sana selam söylememi istedi Dedi ki: Onda beni taþýyacak kalp bulunmadý..."
sibel Sosyal Medyada Paylaşın:
sardunyam Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.