ve kýrký beþ geçerken hayat,
kalan hatýralara deðer yaþanmýþlýklar..
bir yanda mutlu bir çocuk koþar, yüzünde kiraz aðaçlarý gölgesi
öte yanda
tomurcuklanmadan katledilmiþ umutlar
sönen evlerin ýþýklarý gibi
þaibeli bir gece ýþýk oyunlarý oynar gözlerimle
... ne tarafa baksam tek kanatlý kýrlangýç
göðü uçuruma düþmüþ bulut
bir aynanýn önünde bakýþlarýmla buluþur
ardýmda ýsýrgan bahçeleri
ne vakittir kupkuru kirpiklerim bilemezsin Delâl
kýrýlýr kalbimdeki gözyaþý dolu sarnýç
deniz olur yalnýzlýk
karanlýk çökünce omuzlarýma
ellerim kaybolur.
ölümü özler gibiyim
anlattýðýndan beridir hatýralarý bir masal gibi
mezar taþlarý....
sanma ki her zaman böyle cok konuþur ve dertleþirim
hayýr Delâl
benim kalbim ve çenem bir tek sana çalýþýr
bütün susmalarým seninle cýðlýk
üþüyen parmaklarým ateþ olur yanarlar
sen Delâl
aþk sen
sevgi sen
özlem sen
“hasretinden prangalar eskittim”
bir çok saati böldüm dakikalara
ne çok saniye taþ olup oturdu yüreðime
ben Delâl ne kadar çok ölümsüz hikaye yazdým bu aþka
kac defa Kerem
Ferhat
Tahir oldum
sen..
sen ayný Zühre!
bakma umarsýz duruþuma
bakma sýrtýmý dönüþüme
rolünü iyi oynayan aktör gibiyim
... gülüþünün tokluðuna!
HaSaN