Kardelen

Þehir ýþýklarýndan çok uzaklara düþen
Aysýz gecelerde göz gözü görmeyen
Fýrtýna tayfun tipi hepsi kol kola esen
Dik bir yamaçtý yurttan payýna düþen

Yalnýzdýn birbirine uzak yýldýzlar kadar
Sessizdin aðaçlarýn yürek atýþlarý kadar
Çaresizdin gün doðumundaki ay kadar
Ve sahipsiz yakýlmýþ kibrit çöpü kadar

Sormadý kimseler sessizliðinin sebebini
Anlamadý kimseler bu sancýlý bekleyiþini
Bir bir terk etti göçmen kuþlar çevreni
Çýrýlçýplak kalan aðaçlar anladý üþümeni

Bir sabah uyandý toprak titreye titreye
Uyandý üzerinde beyaz aðýr bir örtüyle
Üþüyen çýplak aðaçlar sarýldý birbirine
Kükredi kar geldim iþte uyun hükmüme

Tüm tabiat çaresiz gözlerle öylece durdu
Eðildiler zalim karýn her hükmüne uyuldu
Bir zaman tabiatta her þey kardan soruldu
Bilmiyorlardý zaman gelmiþti oyun bozuldu

Bir sabah acýyla inledi kar böðrü oyuldu
Tabiat þaþkýn karýn acýsýný seyre koyuldu
Karýn acý feryadý tüm evrenden duyuldu
Doðmuþtu Kardelen kainat selama durdu

Sosyal Medyada Paylaşın: