desem ki bir bardakta ömrümü içiyorum yudum yudum veya bir kuyuda herkesin içine tükürdüðü.
çok uyandýrmýþlarýn uykusuydum sesim uyanýþým kalsýn diye kemirdi ruhumu.
çalkalanan gökyüzünün matemi sindi sonra, elleri dokundu omzuma yaðmurun aðlamayý unuttum kestim sesimi ortasýndan bütün konuþmuþluðum silindi kör kütük dünyaya çýktým diyebilirim herþeysiz herkesin en az bir kaç kez öldüðü.
yürüdüm atlasýn kederli çizgilerinde bilindik,tanýdýk geçtiðim yollardan incinmiþ mezarlar konuþtu oysa ben yalnýz suya diyecektim o büyük kutsiyete meðer oda kanamýþ tanýk tutulmaktan.
diyecektim ki; ey su! sesinde yaþamýþlýðým vardý hayata bir nehirden akmýþlýðým daðlarýndan,uçurumlarýndan öpmüþlüðüm vardý ki neden durdun en keskin yerinde yaþantýnýn.
konuþmadý kökün topraða olan inadý da göçtü bir rüyaydý sanki bende hayat sarhoþlayarak ömrümü, inceden inceye süzüldü.
desem ki; üzümün acziyeti þarabý yýlgýn baðý bestesi yangýn bir vaziyet bu, hal - beyaným ne demeli buna diyorum artýk dünyaya bakýþým üzüldü..
/ yüksel batu
Not: bu þiir Kaos Çocuk Parkýn’da Yayýmlanmýþtýr
Sosyal Medyada Paylaşın:
Bager Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.