Niye döner ki dünya? Bir lokma ekmek için mi? Ciðercinin kedisi,þýmarýk taklalar atarken Çöpteki somuna þükretmek kader mi? Diye,sorup durdu cevap beklemeden Kedi ruhlu kadýn. Korkulara kapýldýkça hýrçýnlaþtý ama Sevildikçe ender kýþ akþamlarýnda, Sýcacýk kuzinenin karþýsýnda, Mýrýltýya boðdu ortalýðý. Yumuþak tüyleri yatýþtý da, Caný yanýnca düþen kordan, Çýkardý pençesini Kedi ruhlu kadýn.
Niye doðar ki güneþ? Uzanmadan alan ele inat. Týrmalamak için mi gururla, Önündeki tahta masayý? Çaktýrmadan guruldayan karnýný... Podyumda yürütülen süslü akranlara bakýp Ýnadýna kuyruðu dik tutabilmek için mi? Diye,sorup durdu cevap beklemeden, Kedi ruhlu kadýn.
Biliyordu rýzkýnýn az olduðunu Hikayesi böyle yazýlmýþtý,ne de olsa “kimine kavun kimine kelek...” Dik tuttu hep kuyruðunu,dimdik. Onu cezalandýramadý hiç kimse, Zira o kedi ruhlu kadýn. Kendine kesti hasýmlar hep cezayý. Aldanmadýkça aldatmadý, Caný yanmadýkça týrnaðýný çýkarmadý, Kedi ruhlu kadýn.
Niye geldik ki dünyaya? Terazinin bir kefesi hep eðri kalacaksa... Diye,sorup durdu cevap beklemeden. Sevildikçe mýrýldandý, Sevgiyi sýnadý,itilince týrmaladý. Nankörü olmadý hiç hayatýn Sokulgan,kýrýlgan,unutkan Kedi ruhlu kadýn
Sosyal Medyada Paylaşın:
azizeilknur Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.