Vazgeçtim yeþilin her tonundan güz yapraklarýna büründüm dalýmdan düþtüm sürüklendim sürüklendiðim yerde ellerim þakaðýmda gözlerimde sus payý bir damla.
piþmanlýðýn zehri damaðýmda pas tuttu yutmadan kurtulma azmi eklemlerimi aðrýtýyor ah diyemem desem yutacaðým.
varlýðým gölgelerle yarýþ ediyor ha varým ha yokum gün içerisinde güneþ bile kaçýyor beni görünce bu yalnýzlýk þehri benim adýmlarýmla yaþýyor her yaný ’yaklaþmayýn’ levhalarý ’güle güle’ dediðim þehrimin çýkýþ yerinde tabelaya yaslanmýþým gözlerim vuslatýn olmayan renginde düþüncelerimin buz tadý sarkýyor karþý evin saçaðýndan gecenin koynuna yaslanma isteðim çýðlýk çýðlýk içerimde.
hangi ’yüzgörümsüz’ yýldýz açar yüzünü bana kýnalý parmaklarým beyaz bulutlarý kana buladýðýndan beri hangi yaðmur affeder beni kurak mevsimlerime yaðarak kýrmýzý etekli bir kýzýn tokasýnda güler papatyalar bende hala son/bahar.
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.