Garipler gibi, dolanýp duruyorum.
Bulamýyorum yolumu çaresizim,
Baþýmý daðlara, taþlara vurdum.
Duyuramýyorum sesimi,yoruldum anne.
Baba dedim toprak ses verdi,
Yar deyince yýllarca gerdi,
Evlat olur belki dedim,
O da unuttu gitti, çözülmedi bir türlü bilmeceyi,
Dosta umut baðladým,yalnýzlýktan sýkýlýnca,
Düþman oldu sebepsiz merhametsizce,
Yoruldum anne.
Sýrtýmdan vuran vurana,
Rast gelmeyecek galiba candan hatýr sorana,
Ne garip fani dünyanýn çýkmaz sokaklarýnda,
Islýk çalarak geziyorum korkudan,
Evin yolunu bulana kadar.
Bir yudum sevgi birazcýk þefkat yetecekti belkide ama,
Onuda çok gördüler,cam kýrýklarýyla sýzladý gözlerim,
Heybemi doldurdum dertlerimle,
Yine sana geldim.
Kabul et anne,yüreðine sýðýndým,
Baðrýna bas doðurduðun günlerde ki gibi,
Adým atamýyorum yoruldum anne.
Yýldýz Özcan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.