Karamtrak

Yeþil bir yol bu yürüdüðüm
Güneþe, aya, yýldýzlara bata çýka
Kelebek ölülerinin yanýndan geçerek,
Acý damýtýlmýþ duvarlara tutunarak

Ýçim titriyor yoksunluðun rüzgârýndan
Ellerimi ýsýtsýnlar diye kelimeler,
Yüzümü yýkýyorum adýnýn harfleriyle
Olmuyor
Eksik düþler doðuruyor zaman
Yetiþemiyorum anlamlarýn gücüne

Özlüyorum diyorum,
Bir suskunluk kaplýyor her yaný
Oysa ne güzeldir onca þeyin arasýndaki özlemek?
Ceketimin astarýna iþlenmiþ duran bir kalp var
Eskiden kalma kýrýklarýyla
Hafifletilmiþ sebepleriyle öylece
Korkuyorum yeni kýrýklýklar getirmekten
Seçimsizim
Tek seçenekli bir þey aþk
Hep ileriye

Sessizliðin rengini öðrendim bu gün
Hiçliðin, uzaklýðýn rengini bir de
Tümü,
Karamtrak...
Sosyal Medyada Paylaşın: