Aþkýn hüznü dikendir kalbe hiç vermez aman
sessiz sinsice gelir bizi yok eder gider
acýlar var içinde kanser gibi de yaman
bir hengame içinde geçen her ömür yiter
þaþkýn bir þapþal gibi vuslatý hiç görmeden
aþksýz asla olamam korkusuyla bilmeden
kopuþta yok oluruz aþk þarabý içmeden
sadece behre düþen korkudur içte piþer
bilinmez bir yolcuyuz akýp dururuz çayda
bir ileri bir geri hep de aranýr Þeyda
boþa çekilir kürek son piþmanlýk ne fayda
dost denilenler bile sinsice kuyu eþer
gurur kibre kapýlan ahmaktýr baþýn aklý
hak yolu görmez ki göz uçkur cebinde saklý
hop oturur hop kalkar iþi gücü savsaklý
dön de bir bak ahvale neden þaþar ki beþer
dünya da aklý olan Kevser suyunu ister
helalin yolu elbet pak alýndan akan ter
kul hakkýna dokunma Hak onla boyu ölçer
bir yetimin hakkýyla yüklenir günahla þer
nefse tamah edersen beyne çöker imansýz
sana ait olanlar hep nankör çýkar ansýz
hayat bitirir seni alýp da gider cansýz
illa gideceksindir yoksa kalbini deþer...
(25.10.2014) AZAP…
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.