DÜNLER…
Camlarda kan kristali
Dýþarýda akþam
Aðaçlarda sapsarý bir nevresim
Hangi yöne dönse üþür gözlerim…
Kitaplýklar en kutsal sýðýnak
Seviþme iklimini yitirmiþ mevsimler
Dört duvar bir tavan
Saçak arasýna tünemiþ geceyi dinleyen sevdiðim kuþlar…
**
Yalnýzlýðýn türküleri çoðalýr durmadan
Beyaz kaðýtlar ve sevdiðim kadýnlar
Biri yýrtýlýr çöpe gider diðerinde kýrýlýr kapýlarým
Elimde aþka doymamýþ mektuplarým…
*
Dumanlar havalanýrken þehir çekilirdi evlere
Kurum yaðdýrýrdý hasretliðin yarým kalýnmýþlýðý
Kýþ günlerinde hep gelirdi deli aklýma o giden kadýnlar
Az düþ kurup iki ýsýnmak iyi gelir her insana..
***
Münevver’in resmi karþýmda kýþ güneþi
Asiye’nin giderken býraktýðý mektup elimde
Koltuðun üstünde otura dursun o albümler
Gülten’in kafamda kulpunu kýrdýðý kupamda kahvem…
Saç telleri ve yýkamadýðým yastýklarým
Her vakit durmadan yýkandýðým hatýralarým
Dün kýrk yýllýk temizlik yaparken denk geldi tek bir küpe
Hayriye’nin desem o sevmez bu türleri
Eþi kesin kendisindedir de
Ah bu kadar kahve dökülmeseydi yere
Hatýrlamayacaktým benden en son Aysel’in çekip gittiðini…