Pürneþeler aðlasýn, derde düþen baþ deðil
Dünyada gülmek yalan, herkese kaygan zemin.
Þirke sapýk ivmeler, kimseye yoldaþ deðil
Bunca hasým var iken asla olunmaz emin.
Bir tarafým gültekin, bir tarafým intikam
Þüpheye ram, aldanýp kýbleyi görmez zekâm
Nerde atim; kim acep, kimle yazýlmýþ bekâm
Tâmiri mümkün deðil, yýrtýðý çok perdemin.
Aklýmý çalmýþ fasýk, zihnimi kin örseler
Kan kusacak gözlerim, zulmeti bir görseler
Eþrefi mâhlûkatým sözde, adým sorsalar
Oysa ki; iblis imiþ mahlasý sergerdemin.
Emrolunan tâlimat, doðruya koþmak ise
Rahmeti saðmak için haydi; gerek yok sise
Aksine her gündemin, her emeðin hâdise
Farkýna var; er isen bahþedilen erdemin.
Müfteilün / fâ’ilün / müfteilün / fâ’ilün
mehmet ziya dinç
14ekim2014
trabzon
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.En Çok Okunan Şiirleri
HOŞGÖRÜ KÖYLÜ GÜZELİ LÂLE (semai) ELİF HZ. ÂSİYE OSMANLI (mesnevi) BENDEGÂN OSMANLI DESTANI (mesnevi) BÂRÂN EFGAN