Gel/meni Bekliyorum

Kaç zamandýr susuyorsun.
Yokluðun, yalnýzlýðýn,
Acýlarýma karýþýyor.
Ve ben,
Sessizce bir köþede,
Sessiz, sedasýz yok oluyorum.
Kendi içimde,
Kendimi dar/aðacýna asarak.

Sanki sen bana yasaklanmýþsýn.
Sanki bu þehir,
Bu sokaklar,
Bu ev,
Bu beden,
Ve bu ten de bana yasaklanmýþ.

Nereye gitsem.
Ne yapsam.
Sen varsýn.
Ama;
Ben,
Bende yokum.

Þimdi karanlýk bu þehir de,
Yaðmurlarýn altýnda,
Sýrýlsýklam ýslanýyorum.
Önce bakmaya kýyamadýðýn gözlerim.
Sonra yanaklarým.
Daha sonra da,
Tüm bedenim sular altýnda kalýyor.
Ve ben,
Sessizce senin gelmeni bekliyorum.
Ölüm olsan da,
Gel/meni bekliyorum.


Ýbrahim Dalkýlýç

29/09/2014
22:45 izmir
Sosyal Medyada Paylaşın: