Ölüm; Ýtaatsiz bedenler bulduðunda acý ortaya çýkar. Kim tarif edebilir ki, acýdan zevk alan bir insanýn attýðý çýðlýðýn sesini? Ben duydum. Kanýmla dans ederken rüyalarým, büyüdü tablo. Ölüm; Sizce de sanat deðil mi?
Ýki yaþlý gözden ibaret deðil mi yaþamak? Kanlý bir tabloya benzer bütün hayatlar. Kayýtlar tutuldu. Umut, ölümlü bedenlerden ayrýlan ruhlarla beraber deðil. Eðil bir þeytanýn önünde; Göðe bakan avuçlar boþ, öde iþlediðin günahlarýn bedelini. Cehennem, dünyadan çok daha kötü bir yer olabilir mi?
Sessizce aðlýyor bir bebek kundakta. Ölmek için doðduðumuzu biliyor. Melekler dönüyor semadan. Mavi gök yüzü artýk kýzýla çalýyor. Kurtarýn insanlarý dünyadan..
Burhan Karaca 28.09.2014 01.10
Sosyal Medyada Paylaşın:
KaNKayBı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.