Gece Sen Ve Ben

Kaldýrýmlar yoruldu beni taþýmaktan
Gölgem uzar kaldýrýmlarda gece yarýlarý
Dudaðýma sýkýþtýrdýðým ismin ile,
Büzüþürüm ben ince ceketimin içinde
Etraf beyaza,bembeyaza kesilmiþtir !
Ayaðýmýn altýnda ezilen karýn acý inleyiþini duyarým,
Ay tepemde,tepelerim gölgemi
Ve ben seni düþünürüm bu vakitler
Herkesin uyuduðu
Hiçbir þey düþünmediði anlarda
Seni sen bile düþünmezken ben düþünürüm
Güneþe hasret bu ayaz saatlerde,
Sýcacýk bakýþýn hayalime gelirken,
Ben ýsýnýr gibi olurum biraz
Sonra gülersin bana ansýzýn,
Ýþte o an kalbim çarpmaya baþlar,
Dururum O an kaçýrmamak için hayalini
Acýsý buz kesmiþ elimle
Sýcak yataðýnda ay gibi yüzünün
Uyuyuþunu tutmak isterim
Gülümserim görürüm
Parmak uçlarýmla yürürüm,kaldýrýmlarda
O an hiç uyanmayasýn diye

ERDAL MUTLU
2001/SUNGURLU



SAHÝBÝNE HÝSSELÝDÝR

Sosyal Medyada Paylaşın: