uzun nefesle solurken
aldatýlmýþ hayatý;
ucunda bir býçaðýn
avutuyorum
yaralý günü
kaç yaralý hayat
sýðýndý bir güne
ve kesiklerinde kanayan
özlemleriyle
siyahlar giyen evin
yasýnda kaç hayat
ve bir gün…
tenimde
akrep izleriyle
karartma gecelerinde aþkýn
zümrüt seviþmeleriyle çekingen ayrýlýklar
büyüttü
hükümsüz ve hüzünlü sözleri
Ah! “gitmek” diyor amansýz ve sahte vuruþlarýyla
yaþam saatine ölüm
daðýlýyor gecenin zehirli hücrelerine
martý sesleri
daðlýyor yýldýz yangýnlarý
yüzümü
hadi kandým!
hadi öldüm!
zulamda aldanýþ
durdu yaþam saati
dudaklarýmda nemli iman
vadimde süzülen bulutlar
yeþertir mi günün ortasýnda
býçaðýn ucunda
köklerimi
yok saymak ne büyük cezadýr Tanrým!
ama, alýþýyor zaman...
Nisan Serap Muratoðlu