Bitmeyi göze almayan hiçbir þey baþlamazmýþ
Varoluþ yasasýnca
Ey neþ’eyi (k)aleme haram kýlan yaz kýzý
Ey burnumu yastýðýma gömen sýzý
Sapsarý saçlarýnla çýkageldin
Öz/gür kederlerle
Ýçinden geçiyoruz senin
Tuhaf bir boþlukta çivili gözbebeklerimiz
Mevsime benziyoruz apansýz
Harf harf dökülüyoruz ortalýða
Yaðmura gönüllü bir çisenti havada
Gittikçe grileþiyor
Karasý çalýnmýþ gözlerimiz
Maviye tutkun
Güneþe vurgunduk oysa
Çýldýrýrdýk
Ýçimizde turuncu sabahlarýn izi olmasa
Bir olmaza meylediyoruz çokça
Güzü yoldan çýkarmak
Diri bir bahara kavuþturmak istiyor kalbimiz
Takati kesiliyor umutlarýn
Çaresiz ,düþüyoruz zamanýn çarkýna
Kendi döngüsünde gerçekleþiyor her þey
Her yandan mütemadiyen yaprak döküyor eylül
Külleþip savruluyor yanmaktan nasibi almýþ bir gül
Yaþam-ölüm arasýnda
Kýsa bir çizgide saklý ömür
Bilinçli zýtlýkta var/yok oluyor her þey
Boþ yere deðil bulutlarýn sancýsý
Ýncirleri patlatýyor puslu sabahlar
Cýlýz sevinçler eþiðinde
Nefesleniyor hüznümüz
Küflü alýþkanlýklara neþter erkenci akþamlar
Geceden sað çýkan çoklu yalnýzlýklar
Bir de kilitli sandýklarý tütsüleyen melisalar
Yere çakýlmýþ bir uçurtma olsa da umut
Koca bir gökyüzü taþýdýðýmýzý öðretti gözlerimizde
Artýk herkesin çölü kendi içinde
Aklýmýza yatmayanlarý gönlümüze yatýrýyoruz
Kendi gölgesinden baþka sýðýnacak yeri olmayanlara
Hangi bulut, hangi yaðmur binek
Hangi mevsim yurt olabilir ki
Sýyrýlýp cümle çokluktan
Gölgeme sýðýnýyorum
Bu yangýn
Bu içimde titreþen ýlgýn
Sadece kendi yanýlgýn
Fýsýldýyorum, iyimserlik katýndan
‘’Hüzzam bir þarký çalýyor kalbimin üzerinde bu aralar
Benimle dans eder misin sonbahar’’