Susamýþým dudaklarým susuzluktan çatlamýþ, Düþman pusuda silahýný göðüsüne yaslamýþ, Hatýralarýmda geçmiþim anlýk bir fotoðrafmýþ, Ölüm anýnda ömür film gibi geçer derlerdi, Ýnanma gardaþ,bu koskocaman bir yalanmýþ.
Caným eþim gözleri yaþlý uðurladý beni cepheye, Dualarýný eksik etmedi benden anam ve babam. Onlara göre þehit olursam,gidecektim cennete, Velakin herþeyden habersizdi benim körpe balam.
Mevzubahis Vatandý,topraktý,þerefti,hürriyetdi, Onun içindir ki gönül herþeyi elinin tersi ile itti, Neredeyse orada ölmek herkese mecburiyetti, Çünkü imanla kazanýlýrdý baðýmsýzlýk muharebesi.
Ama biz kaybettik,zamanla bunu kabullendik, Saçma sapan Karabaðý anma günleri düzenledik, Reklam yaptýk,güya iþte satýlmýþ topraklarý özledik, Þehitlerimiz bizi affetsin,ziyaretlerine bile gelemedik.
keþke her bildiðimizi yazýya döke bilseydik,ama susmak mecburiyetindeyiz,yaþamak için.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.