MASUMİYET

olmazý oldurmaktý belki isteðim;
yakalayýp gün batarken Güneþ’i
teknemin arkasýnda eve götürmek...

hayatýn gizini bilen rüzgara
sarýlýp sýmsýký her yere gitmek
ve þarkýlarýný ezbere bilmek...

çocuk gözlerindeki masumiyete
ve gülümsemesine bir ömür vermek...

göstermek hayatýn an olduðunu
gülmenin bir týlsým, can olduðunu...

deli gecelerde,deli heceler
yazýp sayfalarda "Ben"leri görmek...

ve bir gülüþe kaptýrýp kendimi
nasýl sevdiysem, öyle sevilmek
nasýl sevdiysem, öyle sevilmek...

Belgin Özkoç
Sosyal Medyada Paylaşın: