Tutuþtu kelimeler nutkumun ateþinden, Ve bir þiir dilinden asýldý bak ansýzýn. Bak akýl ayrý düþtü, fikir denen eþinden, Ýnatla sürünürken peþinde imkansýzýn.
Meðerse aþk sarhoþluk, ümit doyumsuz þarap; Hasret olgun üzümler saklayan asma imiþ. Meðer hayat deðirmen, insan içinde türap; Zaman ömür öðüten afili yosma imiþ.
Acep kimin bu korku, bu telaþ dolu sini ? Bu gözleri acýdan kamaþan çocuk da kim? Kim kýstý irademin serinleten sesini ? Ýçimde volta atan bu garip kaçýk da kim ?
Yokluðun bir mahkumun rutubetli düþüyle; Tahtýna veda eden kralýn hüsranýdýr. Yokluðun bir serçenin gönüllü düþüþüyle, Tepe üstü taþlara çakýlmasý anýdýr.
Ey büyücü, büyücü, yeter takýndýðýn naz, De ki yalan söyledim, de ki hâlâ umut var. Ey ruhunu rüzgara satan sefil sihirbaz; Konuþ da çöksün artýk aramýzdaki duvar..
FÝLÝZ YÜKSEL
(gri gölge) dörttemmuzikibinonbir —
Sosyal Medyada Paylaşın:
gri gölge Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.