sen uyuyordun gün ýþýklarý pencereden süzüldükçe gölgelerimiz birbirine deðiyordu, ýlýk rüzgarlar esiyordu rüzgar estikçe saçlarýn dalgalanýyor kokun odayý sarýyordu sen yanýmda duruyordun korkularým,karanlýðým azalýyor hayat anlam kazanýyordu sen uyuyordun.
Sosyal Medyada Paylaşın:
gece yarısı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.