Yolun sonu, Hiç güzel olmadý. Lakin ölüm onu, Yüreklerden silip atamadý, Unutturamadý.
Ýmam Hüseyn’im gitti, Peki geride neleri býraktý ? Bizi her muharremde aðlattý, Ama hafýzalarda, Zalime karþý isyaný kaldý.
O gün,Aþûre günü, Savaþ beþ saat sürdü. Kafirin kýlýcý hazrete kalktý, Hüseyn’imin kesik baþý, Adaletin bittiði andý.
Yiðitliðin adý, Analarýn þahý Hazreti Zeynep. Bu acýya nasýl dayandý, Ama, Kardeþini hiç yalnýz býrakmadý.
Ya üç yaþýnda ki ay parçasý Rugeyya, Babasýnýn kesik baþý karþýsýnda, Aðlaya aðlaya verdi masum canýný, Allah cezasýný vermez mi? Esir alýp Þam’a götüren komutaný.
Kalem ile beraber yazdýkça aðlýyor Seyyah, Kerbela’yý, Sadece muharremde hatýrlatmasýn Allah. Þu günlerde, Savaþ olan bütün Ýslam ülkelerinde, Ýmam Hüseyn’ni hatýrlasýnlar sadece, Ýnþallah, Bundan böyle dar olacaktýr dünya zalimlere.
Vagif Seyyah Hüseynov
Sosyal Medyada Paylaşın:
Vagif Seyyah Hüseynov Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.