Þehir üþümüþtü, Titreyen ellerimdi ama þehir çok üþümüþtü, Çünkü sen usulca terketmiþtin bu limaný, Ve þehir kýyýlarýna küsmüþtü.. Hýrçýn bir çocuk gibiydi bu aralar deniz, Oyuncaðýný kaybetmiþ gibi þaþkýn ve kýzgýndý.. Kendini sahile çarpa çarpa yorulmuþtu, Unutmuþtu yalnýzlara sýðýnak olduðunu, Þimdi en büyük yalnýz o olmuþtu..
Tutturamadýk ya þu hayatýn çarkýný, Hayatý þarkýlar,þiirler gibi sandýk ya, Ve aldandýk siyah gözlerine beni de götür hülyasýna.. Unuttuk kendi þehrimizde yaþarken sessizce, Uzak yüreklerin dünyasýný..
Aþk sadece þiirlerde mi saklýdýr peri kýzý? Sevmek sadece hikayelere mi mahsustur? Sadece rüyalar da mý diner bu ince sýzý? Sevgimiz hayallere bir ömür mü mahpustur..?
Her neyse unuttuk yine unutulan adam olduðumuzu, Teselliyi yalnýzlýðýn sesinde bulduðumuzu, Gözlerine baktýðýmda kaybolduðumu hatýrlayýp.. Çareyi hýzlýca kaçýþlarda bulduðumuzu..
Þimdi ne sen Mona’sýn ne de ben Karakoç’um, Efsaneleþtiren arkadaþlarýmda yok sevdamý.. Biliyorum karþýna çýkmýþ olmam en büyük suçum, Þairin dediði gibi, bu havalar aþýk ediyor adamý..
Bu havalar aþýk etmeye yetmez aslýnda, Siyah gözlerin alýp götürmese aklýmý.. Bu havalara kanacak bir adam deðilim ben, Hakkýmý yeme benim sözlerime hak ver, Siyah gözlerin bir ömür aþýk olmaya deðer..
Bir an olsun unut birbiri ardýnca kaçýþan seneleri, Bir an olsun yüreðini kafesinden salýver, Unut ne olursun aklýndaki çaresiz bahaneleri, Bir saniye çok deðil hülyalara dalýver.. Göreceksin hayat ne güzel ve sevmek toz pembeymiþ, Aþk o kadar uzaðýnda deðilmiþ anlayacaksýn, Bakacaksýn ki pembe panjurlu evinde bir sabah, Elleri küçük bir umutla uyanacaksýn.. Papatyalarýn hiç solmayacak bahçende Güneþ her daim girecek müstakil evimizden, Ve mutluluk hiç mi hiç eksilmeyecek penceremizden..
Gördün iþte bir hayalde bile nereden nereye.. Mutlu olmak bir fakire bu kadar yakýn, Katlanýlýr aslýnda her türlü badireye.. Mutlu olmak seninde benimde hakkým..
Beni bu umutlar yetiyor mutlu etmeye, Var olduðunu bilmek yetiyor gülümsememe.. Gücüm yetecekse þayet seni de mutlu etmeye, Sebep olur musun bir ömür gülümsememe...?
26.01.2014 Bolu Sosyal Medyada Paylaşın:
Mustafa Turan Osmanoğlu Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.