çünkü sen

sen, iþte o bahçedeki yeþil çýnar
uzanmýþ göðe semayla meþk eden yapraklarýndan
kendimi düþürdüðüm kýzýl deniz

gülüþün gülüþümden keskin
açýlan, gamzelerimde gülden aþina sevinç

nerden bilebilirsin ki;
baktýkça sana
ben içimdeki þefkatle sarýlýr
biterim

uçurtmalar saldýðým gök olursun
seviþtikçe
küçülür kalýrým þehvetin avuçlarýnda

doðumla ölüm arasýnda uzarken
ömrümün ince çizgisi
bir tomar umut ruhumun kanatlarýnda
ve
artýk; aþkýmdýr
ki
her zerrem kor

uzayan gecelerin kuytularýna sinmiþ
iniltili suç tramvalarýmla
uðramýþken baskýna
ben,
uðradýðýn bir duraðým sadece
çünkü sen,
sen iþte o bahcedeki yeþil ve hýnzýr erik





sude nur haylazca
Sosyal Medyada Paylaşın: