Anladým,hayatta beni düþünen tek insan senmiþsin Oysa ne kadar büyük öfkemiz vardý birbirimize O kadar farklýydýk ki nasýl ayný kandanýz diye sorardým hep Zamanla anlaþýlýyormuþ ya zaman geçti ve anladým Anlamak için uzak kalmak gerekiyormuþ Þimdi o kadar uzaðýz ki Bazen adýný haykýrýyorum beni hiç duymuyorsun Eðer ayný yerde olsaydýk hemen yanýma gelirdin Telefonla konuþmak yetmiyor,görmek istiyor insan Hayat bana oyunlar oynadýðý zaman Ben darbeler aldýðým zaman Tek aradýðým sensin...Diyorsun ki hepsi geçecek sabret Bana her zaman iyi tarafýndan bakmayý öðretiyorsun hayata Ama dedim ya olmuyor.Sana sarýlýp aðlamak istiyorum saatlerce Utanýyorum seni kýrdým biliyorum ama sen hepsini unuttun deðil mi? Bende kara verdim ve artýk utanmadan sürekli yüzüne söyleyeceðim gerçekleri Anne seni çok seviyorum bunu sakýn unutma!
Sosyal Medyada Paylaşın:
zeynepöz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.