AKŞAMIN OLDUĞU YER..
Akþamýn olduðu yer, hayatýn son demleri
El atýp tutunmaya,bir hevesim kalmadý
Yaþam kýsýr bir döngü, mevsimler hep zemheri
Þans denilen palyaço, kapýmý hiç çalmadý
Ayak bastýðým yerler, ýssýz çöllere döndü
Uzandýðým nesneler, solmuþ güllere döndü
Derde giriftar oldum, gönül ýþýðým söndü
Dost, arkadaþ, akraba, arayaným olmadý
Kendim bildim bileli, dertler türlü biçimde
Kurtulmasý bir yana, yittim kendi içimde
Yaþamýmýn bir aný, hayal ya da düþümde
Halden anlayan biri gelip beni bulmadý
Bir gülüne meftundum, bülbüle misal gibi
Ona uzaktan bakmak, aynýyla visal gibi
Yandým aþkýn narýna, Kerem’e emsal gibi
Dönüp bir kere bile, ahvalimi sormadý
Yine bir akþam bugün, keder sardý bedeni
Çok sevdim ya yetmedi, tutamadým gideni
Yine de hor görmedim, beni mecnun edeni
Yüreðimden coþanlar, yüreðini sarmadý
23.07.2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.