‘’Ben’’ Dedim… ‘’Þairim’’ heceleyerek… ‘’Hallac-ý Mansur’um ya da Seyyit Nesimi Tebrizli Þems’im ben, Konyalý Rumi Þirazi, Fuzili ne fark eder ki Karacaoðlan, Köroðlu ve de Nedim’i Bütün adlarýmý duydun deðil mi?’’
* Gözlerini kýsarak geri yaslandý Gözaltý torbalarý daha tavlandý ve Gözlerime çarpýp kýzgýn aðzýný Suali tekrarladý!
* Þaþýrdý sandýydým, baþýný eðdi Öfkeli suratý birden belirdi Çatýp kaþlarýný, öne eðildi Ve burnumun ucuna burnu deðerek Yineledi!
-Kimsin sen?
‘‘Ben’’ Dedim Daha bir yürekli, daha bir cesur…
‘‘Ben var ya ben Yârin canýna caným! Bazen, bazýyým! Rabbin gazabýna dünden razýyým! Sýrat köprüsünün ip cambazýyým… Verenin çoðuyum ben! Alanýn, azýyým… Cennet bahçesinden bülbül aðzýyým Aþkýn lütfuna da artýk, razýyým’’
* -Baþka? Dedi Kaçýk bakýþlý adam!
-Açýk söyle, daha açýk…
‘’Ben’’ Dedim ‘’Filizdim, ben kuru bir dal Ben mir idim, pir idim, bir Sultan Abdal Ben Cibran’ým, ben Emre, belki de Yunus Dünyalara sýðmayan coþkun okyanus Yusuf’a kuyuyum, Ýbrahim’e sal Ben az düþünceden doymayan abdal Ebrehe’ye dik duruþ, meydan okuyuþ Fil ordusunu tuþ eden, o minnacýk kuþ’’
-Anladým! Dedi adam -Biraz anladým… -Amaaa!
‘‘Amasý, mamasý yok’’ Dedim Ve de ekledim!
‘’Etle kemiðim ben, ha bir de tin En koyu düþmanýyým yalanla cehlin Dedem olur benim Hoca Nasreddin Anlamadým ki niye hayretin? Bir de Barbaros var, paþa Hayrettin Si mgesiyim Serez’de ben cesaretin Bildin mi? Bilmem de Benim diðer adýmdýr, Þeyh Bedreddin…’’
* -Biliyorum! Dedi adam -Biliyorum…
‘‘Ben milletim’’ dedim ‘‘Ben devlet’’ ‘‘Anadolu’yum ben, hem medeniyet! Düþmanlýða setim ben dostluða ise bet Yiðit harmanlanan soylu memleket… Gel-Git’lerden med’im ben Ümmet-i Muhammed’im…’’
‘’Sözde de harbiyim, özde de harbi Eyüp’ün sabrýyým, Âdem’in kabri Süleyman Peygamberin tükenmez kadri Mustafa Kemal’in bileði, kalbi…’’
‘’Ben’’ Dedim ‘’Ýsa’yým’’ ‘’Ben’’ Dedim ‘’Musa’’ ‘’Ölüyü dirilten, o cansýz asa Kalmasýn içinde artýk hiç tasa Aþkta kanunum ben, þiirde yasa’’