aðlama anne köreldi diye aþka yazan kalemim görmedim diye gökkuþaklarýnýn þakalaþtýðý semalarý deðiþmedi gözlerimin yeþili
kenar-köþe sakladýðýn acý gün mutluluklarýný bohçala anne yataðýmýn altýnda ellerinden koklayayým çocukluðumu benim yerime yanma annem
ben her gece atese sevdalar beslerim tel tel deðiþmedi ki gözlerimin yeþili
uyuduðum dizler dizelerime ninnin oldu þimdi körpecik kollarým hayat ýsýrýðý acýlarda diye deðiþmedi gözlerimin yeþili
***
deðiþmedi anne gördüðüm kýsýr karanlýklar benim için yanma annem
kurþunlardan kanatlarýna sýðýndým bir ankanýn bir bulvarda gömdüm sefil hayallerimi,delik deþik her yaným sabahlarý mevsim mevsim sen kokladým tenimden
sen duydum anne ,
kapýdan süzülen adýmlarý sofralarda sen doydum sana uyandým sana uyudum
yanýmda deðilsin diye aðlarken perperiþan deðiþmedi ki gözlerimin yeþili
beni iyi sakla annem çalmasýnlar bebek beni sendeki yürekten yanma, yanma annem benim için ...
***
el kapýlarýnda geçiþ dar hayatlara, bilmez misin ? evimizin karanlýk odalarýna vurmayan ýþýklarý avuç avuç yuttum güneþe nispet yaparcasýna
gücüm yetmiyor ama ;
ay ýþýðýna kafa tutuyorum her karanlýða boðuluþumda deðiþmiyor gözlerimin yeþili...
üstüme gölgeler sinmiþ ,acý kokar gömleðim bir ölümü beklerim, birde hayat dolu soluðunu göðsümde sýrýlsýklam ’sen ’ duyarým damarlarýmda annem ...
***
her aðladýðýmda deðiþmez gözlerimin yeþili benim için yanma , aðlama annem!
benim için düþmesinsoluna demir atýðý sýzýlar yandýklarým feryadýma þehadet annem ,ölüme kadar ... yaþayamadýklarým hikayeme tek tanýk sulh hesabýnda
ben mi büyüdüm, hayatmý küçüldü üzerime ? bu boþluklarda açmýyor senin ektiðin çiçekler ömrüme gülüþlerimi devirdim topraðýn kara baðrýna annem,
bak! hâlâ deðiþmedi gözlerimin yeþili
bak! hâlâ deðiþmedi gözlerimin yeþili
GÜLÞAH GAYRET
TEKÝRDAÐ
,,,
Sosyal Medyada Paylaşın:
Gülşah Dağlı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.