sende kalsaydým çocukluðum beyaz düþlerin kanatlarýnda uçursaydý ölümü bilmeyen yüzüm elim sende oynasaydým saman yüklü kaðnýlarýn geçtiði yolda takýlsaydým masmavi gülüþlerin arkasýna çimlerde yuvarlansaydým tepeden býrakýlan bir sevgi yumaðý gibi
bilmeseydim karanlýk var zulüm var suretimde adalet demeseydi serzeniþler pisi pisine ölenlere bakýp hayýflanmasaydým takýlp düþmeseydim yürürken hakka gazlarýný üstüme sýkmasaydý tomalar hedef almasaydý polisler düþünceme "gerçi göreviymiþ onlarýn, emir erleriymiþ!"
gerçeði ararken vurulmasaydý aklým saçýlmasaydý ortalýða kitaplarým top aynasaydým arkadaþlarla bir kara söðüde konsaydý topum azarlasaydým tospaðaya taþ atan çocuklarý arsýz arsýz gülmeselerdi yüzüme þu arsýz dayatýlanlar gibi "biraz demokrasi olsaydý deðil mi ama abi"
tek adam tek adam tek adam lar çýplak suratlarýnýzý görüyorum demek ki içimde ölmemiþ çocukluðum heey! daha nereye kadar durun diyorum
3. 7. 2014 / Nazik Gülünay
Sosyal Medyada Paylaşın:
glenay Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.