güzel uykumlu yangýna uzak çaðlardan bakýyor hep bir çift göz yeniden çizerek yaralarýný biliyor ben hep mayalanýyorum hep aþýlanýyorum sýðlaya akýlcý ve garantici yaþamaklara dil çýkarýp duman ve tütsü çýtýrtý ve yakamoz gözlerine girme isteðim aç mý dedin sevgilim bu karanlýk en karanlýk kýrmýzý kimsenin bilmediði bir anda açýlmýþ kuyu ve geçirimsiz bir temmuzda sývas oluyor ölüm gürültülü adýmlarla geldiðinde onu uyuttum ölümü. þakaðýna nemli bir mendil bastýrýyor gibi usulca sonra þaþýrdýk halkýn pey akçesine yüzüstü býrakýp yananlarý kitabý tersinden okumak için durmaksýzýn baðrýma kordan bir rahle kurulu gel de aç
...
Sosyal Medyada Paylaşın:
Nevin subaşı Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.