Eylemim
Güneþim.
Ay parçam.
Eylemim benim.
Seni ekmek kokusunda karnýný doyuran,
üstü baþý illegal özlemlerle süslenmiþ bir mülteci gibi seviyorum.
Seni kerpiç evlerin damlarýndan sarkan,
Buzullarýn soðukluðunu eriten güneþ gibi seviyorum.
Seni ölümü göze alýp karlar arasýndan doðan kardelenin cesareti gibi seviyorum.
Yapraðýn solan, kuruyan yanýndan tuttum ellerini
Dicle’nin serin sularýndan öptüm dudaklarýný
Süngülü kapýlar ardýndan sarýldým boynuna
Özgürlüðe sarýlan güneþim gibi
Göðün mavisinde kanat çýrpan kuþlar gibi
Güneþim.
Ay parçam.
Eylemim benim.
Avuçlarýma inen nasýrlarýn
Yüzünü okþayan parmaklarýmda
Gülümseyen yüzünü sevdim
Ben senin beniM olma yanýný sevdim
Nefesine dokundum
Saçlarýný taradým
Gözlerine baktým
Gözlerin ki yüreðimde bir deniz
Denizin içindeki balýðým ben
Kýyýsýnda soluk soluða
Sesinin titrekliðinden öptüðüm
Seni þiir yazar gibi seviyorum
Seni mýsralarýmýn arasýnda,
Beyaz deftere dokunan mürekkep gibi seviyorum
Seni parmaklarýmýn arasýnda tuttuðum kalemin,
Adýný göðe yazan cesaretim gibi seviyorum.
Korkak yanýmdan tuttum nasýrlý ellerimle
Yüreðine dokunan yüreðim gibi
Sokakta mendil satan çocuklarýn
Alnýndaki alýnterini kollarýyla silmesi gibi sevdim seni
Gözlerimden öptün yaralý yüreðimin
Bir militan gibi
Güneþim.
Ay parçam.
Eylemim benim.
Ýbrahim Dalkýlýç
23/06/2014
12:15 Ýstanbul
Sosyal Medyada Paylaşın:
İbrahim Dalkılıç Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.