hep
gelen günden sakýndým seni
bazen içi güneþti
bazen içime güneþti
gözlerin...
uzun bir yolculuðun
yürüyen aðaçlarýydýk
hem olduðumuz yerde
hem oralarýn en uzaklarýydýk...
bir daðýn bulutuna yaslanmýþtý umutlar
hep gökyüzü
hep yaðmurdu
sarýldýðý anlar...
bir masalýn son sayfasý
gibiydik
ben kendime doðru
senden teðet gidislerden
uyandým
uykusunda öpülmeyi bekleyen kurbaðanýn
düne öykünen
aðýtlarýndan
kelepçeler beðendim
kendime
buzdan,tuzdan ve kör beddualardan...
þimdi sen bir mezarlýðýn
gölgesinde büyüyen alev çiçeklerinden
kendine
mutluluðun borcunu ödüyorsun
ben
gamzelerinde tökezlenmiþ gülüþlerin
hayalinden
payelar biçiyorum
belki diyorum
keþkelerimize piþmanlýklar
yüklemedik gururundan
düþmeden
içimize yerleþen o derin sevdayý
alnýmýza
çizene mi sorsaydýk
boynumuza takýlý þükran yaftasý
ve göçüp gitseydik
i mgelerin
daraðacýndan kurtulmuþ
serpme dualarýn
cenneti harcadýðý sahte köþelerine....
----
sadece
ölmezliðin olmadýðý bir dünyanýn düþüdür aþk...
YILDIZ