Gece çökerken gündüzün üstüne Oturmuþ gündüzün köþküne Ses yok itiraz yok. Kaynaþmýþ geceyle gündüz birbirlerine. Þehir suskun Ve sokaklar sessiz Sessizce çekilmiþler bir köþeye. Sokaklarda evlerde ýþýklar yanmakta, Ve insanlarsa uyumaya hazýrlanýyor evlerinde.
Þehrin sessizliðini dinliyorum Gecenin geç saatlerinde Hem dinliyor hem geçmiþi anýyor ve de hayaller kuruyorum Yalnýzlýðý yaþarken bu þehrin sessizliðinde Ve haykýrmak istiyorum þehrin ýssýz sokaklarýna Yalnýzlýk benim kaderim mi diye.
Gökyüzü petrol mavisinde Birkaç yýldýz görünüyor petrol renkli mavinin içinde Ne çok olurdu yýldýzlar bu aylarda Oysa benim memleketimde. Dilek mi tutmazdýk, bu senin bu benim mi demezdik gökyüzüne bakarken Yýldýzlar kum gibi kaynardý’ da bizim yerlerde..
Bu þehir bir baþka Gecesi bile yas tutmakta þehrin gizlerinde Ýnsanlar sokaða çýkmaya korkar olmuþ, Gecenin geç saatlerinde. Kefen giymiþ ölü gibi bir sessizlik var þehrin her yerinde. Ve benim Uykum yok yalnýzlýðým var, gözlerimde
20 Haziran 2014-06-20 Ahmet Yüksel Þanlý er
Sosyal Medyada Paylaşın:
a.yüksel şanlıer Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.