Sahipsiz Şiir

Gölgemiz bile birbirine deðmezken
Yüreðimi yüreðine emanet ettim ben
En derininden kokunu içime çekemezken
Yokluðunu yaþamaya mahkum oldum ben


Sana olan aþkýmdandýr bunca nazým
Kendimi yenemedim sensiz yine yalnýzým
Gururumdan dökemedim seni kaðýda
Sen dolu cümleler kalbimde yara


Düþtüm yine gecenin koynuna
Eser savurur beni oradan oraya
Göðsümdeki þiirin lekesi yüzüme vurur
Kirpiklerim birbirini öper durur ...


Kalemim aðlarken yanýmdamýydýn
Yüreðim buruk gözyaþýmdan vurdun
Ýçimdeki þiirleri sahipsiz koydun
Beni tamda can evimden vurdun



Ceylan Sentürk





Sosyal Medyada Paylaşın: