Nazlý maziye baktým, altýn madalya taktým Sebebini sordular, cevaben bir mum yaktým Bunu gören ilk aþkým, þýmarýp benden kaçtý Aþkta tek suçlu bendim; çünkü kalbine aktým.
Zamana savurdum söz, kapalýyken iki göz Gönül gözlerim açýk, kalbimi yakarken köz Aldýrmadým acýya, haber saldým bacýya Yalvardým hiç durmadan, aþk dilendim öz be öz.
Havalar kâh bulutlu, kâh güneþli eserken Kalbim oldu bir esir, gözüm gözü keserken Tüm sevgimi vermiþtim, esirgemeden tek þey Vazgeçilmez olmuþtu, maziye ters eserken.
Tüm varlýðýmý sundum, ayaklarýna serdim Düþüncelerim donuk, çok sevmekti tek derdim Aldýrmadan bu aþka, kaçýp gitti uzaða Ezdikçe ezdi beni, çünkü çok deðer verdim. Sosyal Medyada Paylaşın:
Selim Temiz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.