sizler düþünmeden yakarsanýz beni düþünseniz biraz kendinizi benim yerimde yanar mýsýnýz benim içimde ellerim kara dokunmayayým kirlenir beyaz gömleðiniz oysa ben hep kara giymiþtim güneþe hasret kaldýðým zamanlarda kavuþmayý düþünürdüm her gün vedalaþýr giderdim belki bugün belki yarýn diye bilmediðin bir anda dokunur belki ölümün soðuk eli yüzüne ve hasrettir seni en çok yoran korkmak deðil ölümden korkmak bir daha görememek sevdiklerini yeniden doðmak için sabaha ediyorum onca dua kavuþmak için sevgiliye saatler zordu beklemek amansýz bekleyiþ kalbimde sýzýlar sýzlar ve doðmak ne güzel þeydir hayata nefes almak ya o doðan çocuk hiç sarýlamazsa baba diye hiç düþündün mü beni ....
Sosyal Medyada Paylaşın:
ASYA HUN Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.