Masum bir rüzgardým esdim gürledim
nezaketsiz kargalarý sildim süpürdüm
her yer cayýr cayýr yanýyor gönlüm zehmeride hala
iç çekmeler arsýz
gece arsýz sorgusuz sualsiz infazlar
özlemler arsýz
namus insanýn beyninde fur dönmüþ
sevgi can yakýyor
içimde acýlar þýmardýkça þýmarýyor
hüzünler yýrtýk yürekte furya
saçmalama sesizlik kirpikler hep nemli
suçlama beni ölürüm de gelemem
þimdi uzaklarda anam aðlýyor
beceriksizin tekiyim elimden biþey gelmiyor
unutulduðum köþelerde
avcumda uçurumlar biriktirdim
diyar diyar dalaþýrým
gurbeti mesken tuttum
kahýrlarda günlerim
bir ürkek serçe gibi ünlerim
çok mutlumuydu dünlerim
titrek utangaç bedenim
huzur aradým bu Dünya’da
kaç kez korkulu yetim sokaklarda
yarama neþter bulamadým
yüreðimde ki aþkýný kör býçakla kana buladým
kararmýþ gecelerimi günlere bölsem
sevgiler cimri kokuþmuþ, artýk ölsem
mahçuplaþýr masum yüzüm yere düþmez
benzeyemem baþkasýna sana deðmez
bilirim çare bulunmaz yareme
en son girecem kara topraða
varsýn acýlar tükenmesin gelemem
avazýn çýktýðý kadar inkar et
aslýnda seni çok iyi biliyorum
korktum anlatamadým kendimi
sessizliðimi bozdum iþte
þiirler peydahladým
susupta dinleseler beni
kaç kiþi susacak
kaç kiþi dinleyecek
sus ve oku sesiz bir gürültüyle
beni susduðun dilinle
kudurdu suskunluðum cinnetler
Ýsterse ölsün
zamanlý,zamansýz
gelemem
gelemem dedim ya!
sevgimi kefenledim
gömdüm topraða
gelemem
Tülay*Aslan
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.