Dert deðil beni sevmeyiþin.
Aklýmý kaybetmiþ gibi olsam da seni severken.
Umursamam aldanmýþlýklarýný.
Farketmeyiþini görmezden gelirim.
Mantýðým unut dese de defalarca
Ben yüreðini benimsedim.
Çocukçaydý belki
Belki sadece bir umudu taþýyordu içim
Kalbimdeki kýrýntýlarý çarpasým geldi yüzüne
Al diyesim, al da gör kendini bende
Bir yüzü kaç býçak yazabilirse yazdým
Binlerce kelime tüketti varlýðýmý
Gün bitti zaman durdu sinemde
Uðrayýpta bir kere ne oluyor demedin
Dert deðil karþýmda öylece durup,
selâm bile vermeyiþin.
Etrafýnda dolanýrken günlerce haftalarca,
beni görmezden geliþin.
Eller alýyor canýmý, býrakayým da alsýn
Ziyaný yok gidiþinin.
Nefesimi nefesine katýp
Soluksuz izlesemde seni
Bir yol bulup çoðalýrdý suskunluðun
Benimle konuþmama ahtýn vardý belli ki
Yalnýzlýðýmý avuçlarýna koyup
çekip gitmeyi düþlesemde
Ýçimdeki sen gitme diye haykýrýrdý,
Vazgeçerdim.
Dert deðil gülüþün baþkalarýna aitken,
onlarý uzaktan izlemek.
Muhabbetinin en koyu anýnda
sesine eþlik etmek sadece dinlemek.
Dert deðil hatta dermanýmdýr,
yanýmdan geçerken kokunu içime çekmek.
Sesine eþlik etmek istesemde,
ayný anda ayný ortamda olmayý düþlesemde,
sýkýntý yok senden.
Seni görebilmeyi en büyük nimet saydým ben
ve varlýðýna en çok þükrettiðim de sen oldun
Ben her sabah yüreðim seni unutana dek bekleyeceðim.
Dert deðil beni sevmeyiþin ...
Tuðba Bal
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.