Utangaç model dağ çileği
Utangaç model dað çileði
Düþündüm de kara kalemle
iyi olurdu gözlerinin karalýðý daha çok
sonra vazgeçiyorum
Karanlýðýn da bir kapýsý olmalý
senin gözlerinle bakýyor
ellerinle aralýyorum o kapýyý
alabildiðine yemyeþil bir vadi
gözlerin iki çaðlayan pýnar
bayýr aþaðý iniyor
dudaklarýnda konaklýyorum
boþluðun duvarlarýnda yüzünün gölgesi
profilden
yarýsý gölgede
diðer yarýsý güneþ içiyor
pýrýl pýrýl
ve pýnarlarýndan akan sular
birikiyor ellerimde
mentollü bir serinliði
batýrýyorum fýrçama
dönüp bakmýyor bile yüzünün diðer yarýsý
kolundaki sepetten
elma yanaklý bir elma alýyorum bir yaný ithal yeþili
bir yaný al al
koluma sürüp parlatýyor
kocaman bir ýsýrýkla koparýyorum
kalýnca diþlerimin izi
senin yanaðýn kanýyor
elim kolum boya içinde
yaðlý boya resmim bitmek üzre
gözlerin ne renk olsun isterdin
dudaklarýn ya
dað çileðine ne dersin
kolundaki sepette dað çileði de olsaydý
elma çürüðü bir düþ görmüþ gibiyim
karanlýðýn da bir kapýsý olmalý
gözlerini aralýyorum öbür taraf ay sevinci
etraf sessiz
seninle bir de ikimiz baþ baþa kara kalem
çizeyim ister misin
her baþýný çevirdiðinde kaskatý oluyor evren
bana doðru bak þimdi
ve biraz gülümse
ellerinde kýr çiçekleri kýpýr kýpýr
sen susunca
sen böyle hareketsiz durunca
arz oynuyor yerinden
dünya vazgeçiyor dönüþünden
çürüyor yeniden renkler
Yüksel Nimet Apel
30/Nisan/2014/Bodrum
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.