Yüreðim; Kefensiz yatan þehit gibi, Tenim ölse de,ruhum dipdiri.
Gözlerim parlamaz yabancý gözlerde, Atarým her daim seven kalpte.
Gideni unutursa geride kalan, Gül’e demek sanki; güneþsiz bulsana can. Durmadan yürüyebilir mi hiç insan? Ne yorgunluk bu ezber bozan.
Bundan sonra; Tiz sesinde bir name olursam, Bana bir seslensen ben bir yankýlansam. Dilinde baþlayýp, Kalbinde son bulsam, Mahpeyker in olsam gözler kamaþtýran.
Sosyal Medyada Paylaşın:
Ferhat F. Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.