Dün gece
Ben de yalnýzdým.
Bir fincan kahve alýp çýktým balkona.
Sýcaktan martýlar bile çekilmiþti evlerine.
Çýt çýkmýyordu sokakta,
Sanki kýyamet sonrasý gibiydi.
Rüzgâr sessiz, deniz sensizdi
Dün gece
Uzattým ellerimi papatyalarýma
Kurumuþ gitmiþlerdi
Mevsimi geçmiþti anlaþýlan
Mevsimsiz gelen aþklar gibi
Güneþ mi vurmuþtu þakaðýndan
Yaðmur mu sürüklemiþti saçlarýndan
Yoksa, yoksa yýldýz mý düþmüþtü
Havan topu misali
Dün gece
Yalnýzlýðýmla seviþtim yine
Aþifte bir yosma gibiydi
Gerdan kýrýp, göz süzdü
Öylesine iþveli
Öylesine deliydi ki
Sonra en güzel yerinde gecenin
Bir tokat gibi çarptý yüzüme sensizliðimi
Ring ortasýna serildi düþlerim
Nakavt olmuþ boksör gibi
Dün gece...
Dün gece
Kirpiklerim düþmandý birbirine
O ne kanlý bir meydan savaþý ki
Bakýþlarým þehit
Duygularým gazi
Kalbim yargýsýz infazda
Topraða düþtü hasretle...
Eylül GÖKDEMÝR...29. 06.2007