Vakit gece, günlerden "sensiz" "sensizertesi’ne" bir saat kala saat yirmi üç çift sýfýr. kirpiklerinin âlâ’sýndan öpemediðmden beri, helâl etmediðinden buyana kalbini, inan bana uykularým haram. Ýnan bana, ölüyorum, ölüyorum, ölürüm kokuna. Ve, Sabahlarý; Gün"eþim" yok benim çekiyorum tüm perdeleri Üç oda bir salon hapsimde bir çekyat üzerinde gözlerim apseli. Dayanamýyorum’da artýk inan, gelmelisin. Boynumun borcuydu öpüþün, gideceksende alacaklarýný alýp öyle gitmelisin...
Sosyal Medyada Paylaşın:
fadem Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.