Tunçbilek

Gökyüzü siyaha bürünmüþ,
kömür karasý gökyüzü.
Kül yaðýyor geceleri buralara,
katran karasý yollara,
yeþilini kaybetmiþ fidanlara.
Çelikler dönüyor geceleri,
ateþi harlýyorlar,
çelik daha bir öfkeli.
Derinlerde kazma sesleri,
madencinin elleri,
gece karasý gözleri.
Durmasýn diye çelik,
sönmesin diye ateþ,
küllenmesin diye bu telaþ
Sosyal Medyada Paylaşın: