Düþlerinin peþini býraktýðýnda, Yanýlgýlarýn ortasýnda kaybolursun.. Çare aramaktan vazgeçtiðinde, Belirsizliklerin ortasýnda hapsolursun.. Ne dününden,ne de bugününden eser kalmaz, Kocaman bir çöküþün içinde bulursun kendini.. Sabýrla ördüðün o duvar yýkýlýr, Elini uzattýðýn, Gördüðün her yüz yabancý olur sana.. O an da sessiz çýðlýðýný býrakýp, Avazýn çýktýðý kadar haykýrmak istersin.. Bilirsin kolay olmayacaðýný, Enkaz altýnda kalanlarý toplamaya çalýþýrsýn.. Ufakta olsa bir ümit filizlenir içinde, Tek baþýna ama dimdik durmaya çabalarsýn.. Kollarý sývazlarýn hayata karþý, Geçmiþi a’dan z’ye sýfýrlarsýn.. Direniþin kaybettiklerini geri almak için anlarsýn, Artýk senin için yeniden doðuþ vakti olduðunu görürsün.. Ýçinden gelen sese kulak ver; Düþlerini sensiz,kendini de düþ’süz býrakma.. O sesi dinlemekten vazgeçmediðin sürece de, Ver elini huzur, Ver elini mutluluk.. S.K. NiLaS 15 NÝSAN 2014
Sosyal Medyada Paylaşın:
SezeNK Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.