Kara bir trendi ömrüm
katarýndan ayrý düþen.
Bazen bulutlarýn arasýnda.
Bazen aðaçlarýn arasýnda.
Bir tepeden baktým
kýþ masalýna...
Dokunuþ olsa da
her yolculuk daða
geç kalsam da yaþamaya
rüzgarýn hýrsý
hep banaydý bana....
Kimdi kalan...kimdi giden?
Hiçliðe teslim olmadan.
yüreðimi geniþleten
Beyaz atlý prens miydi?
Yoksa gülüþüne gamze olan
peri miydim ben....
Saraya dönüþtü dünyam bazen
sol kolum alçýda olsa da...
Sükut vadisine yol aldým
tutunamadýðým nev baharda...
Toprak deðdi
gömülmeden ellerime
Uzaklýðýn acýsýný
kesmedi annemin dualarý da
Anlamýný yitirmiþ
romantizm daðlandý içli içli
Sümüklü bir çobanýn kavalýnda...
Gölgem kadar yakýn
nefesim kadar masalcasýna
palavraydý hayat.
Burnumun direðinde hep kar
Bir yanýmda karanlýklar
bir yanýmda uçurumlar
Kaderin ellerinde keskin býçak
büyüdükçe derinleþti yaralar...
Ufacýk bir çerçevenin ardýnda
bir baþkaydý alem
Kayýp giden raylarý
kovalar gibiydi ruhum.
Soyunup kaderimi kara trene
yeniden doðdum baþka alemlere
Sur’a üflenmeden
Çevirdim rotamý
nereye gitmem isteniyorsa
önümde yol,arkamda yol...
Aklýmda hep fýrtýna...Hep fýrtýna...
Son günüymüþ gibi yaþamaktý en iyisi hayatý.
Bir þeyi unuttum af ola...Kadýndým ben ama...
Ferda Özsoy
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.