BİR DEFTERE DAVET EDİLDİM YILLAR ÖNCE HALA KALKIP GİDEMİYORUM EVİME Ayvazım Deniz
BİR DEFTERE DAVET EDİLDİM YILLAR ÖNCE HALA KALKIP GİDEMİYORUM EVİME
Önümde yýllarý kadeh kadeh sunan bir defterin en nadide sofrasý biraz acý biber tadýnda biraz limona yatýrýlmýþ hvauç güzelliðinde ortaya karýþýk salata üstünde yok yok dertli insan meðer ne kadar çok.
Ne þiirler devirdim her gece bu yalnýzlýk sofrasýnda yanýnda biraz küf kokan anýlarýn biraz aldatýlmýþlýðýn biraz riyakarlýðýn o sýrýtan yüzlerini kalemle ufak ufak karnýný deþerken biraz ordan biraz burdan faslýný es geçtim bazen külü düþmüþ sigarama benzer yanýklarým oysa hatrýný sormadýðým üstü kapalý öyle yalnýzlýklarým var ki hala..
Yeni yüzleri aldým bazen karþýma al dedim oku beni ama yüreðinle yüreðinin yettiði yerde yetmediðinde býrak olduðu yere..
Kýskançlýðýmý sofra altýnda serili örtünün üstüne biriktirdim ne de olsa güzelliklerden arta kalan kýrýntýlardý basmak günahtý.
Kuru kelimelerim var dilimle ýslatamadýðým hecelere batýrýyorum nemli nemli asýyorum deftere boðazýmda düðüm düðüm gururun ayaklarý serbestçe dolaþýyor arada ayaðý takýlsa da sevda tünelinde yolunu buluyor nasýlsa boðazýmda kýlçýk gibi takýlan sevi sözlerim yurtkunsam yutkunamýyorum satýrlar çýðlýðýmý örtüyor ve gönlüm her þiir de biraz daha yataða düþüyor.
Bazen; ilham perisinden bahsediyorlar görüyorum, duyuyorum hergün mü kelimeler katledilir bu kadar deniyor hergün mü bir acýnýn üstü mutlulukla örtülür kelimeler bu kadar mý savrulur kuru bir yaprak gibi sayfaya bu kadar mý savruðum rüzgarlarla yok olan bir kýrlangýç gibi halbuki yuvamý hep en tepeye yapardým ne zaman düþürüldüm bu kuyunun en dibine.
Topu topu gönlümün sayfalarýný kirleten bir elin beþ parmaðýný geçmez ama bu kadar mý aný biriktirilir zulada bu kadar mý serilir þiirde her þey ortaya bu kadar mý yýllarýn süzüldüðü acýlar kadehde masaya vurulur ve anýlar her seferinde gelip baþ köþeye kurulur..
Dur desem kalem alýp baþýný gidiyor ben yalnýz baþlangýç kelimesinin üstünü çiziyorum kýrmýzýyla gerisi kendiliðinden dönüþüyor siyaha boþ bir çuval gibi ben kalýyorum ortada.
Deve kuþu gibi kafamý gömesim var hecelerin içine yokum demek istiyorum ben diye biri yok þiirlerde yaþayan þiirlerde aðlayan þiirlerde ölen biri var ama ben kayýp Atlantis gibi kayboldum kendimi ben bile bulamýyorum..
Yapraklar dökülür zamaný gelince her sayfam dökülürken içimden baharý beklemek ne zordur yeniden ki bahar da asýl kolum kanadým kopar benim yeniden canlanmanýn bedeli yalnýzlýklarýn yorgunluðudur aslýnda..
Ayvazým DENÝZ Sosyal Medyada Paylaşın:
Ayvazım Deniz Åžiirleri
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.