MAYA

Ey þair;
En zor anlarda bir ýþýk olma,
Bir kuru dalda filiz açma çabasý deðil mi sendeki.
Hani, Tüm olumsuzluklara raðmen tuvale vurulmamýþ o rengi bulma
Elde ne varsa çalma çabasý karalarýn üstüne.

Biliyorsun sen,
Tuvale vurulacak renklerin en mavisi,
en yeþili, en pembesidir umut
Hatta en beyazý, saflýðýn ve temizliðin
Peki, Kolay mý o rengi bulmak, Onunla olmak?
Ýþte o zor.
Ama imkansýz deðil hani.
Ara! Yüreðin götürür seni.

Biliyorum Þairsin,
Adý UMUT göðüs kafesindeki her iniþ çýkýþýn.
Ve bir adým önde yarýnlara o her bakýþýn.

Anlamak isterdim ve hatta görmek
Yarýný seninle, umutla örmek
Ne var bugün gözlerinin ardýnda
Ne görüyorsun Oðuzlarýn yurdunda
Nerede saklý umutlar,
Nerede renklerin o ahenkle dans ediþi
Nasýl görüyorsun hal ve gidiþi.


Sustun, anladým
Parmaklýklar ardýnda umut
Prangalar vurulu ayaklara
Ve eller kelepçeli, þimþek düþmüþ kucaklara

Kalem neden hep umuda yazar bilir misiniz?
Neden hep sevgiyedir tükenen zaman, harcanan kaðýt?
Ve neden susmaz buna raðmen analarda iç yakan aðýt?

Cevap basit oysa
Yazmýþtý þair, saðýrlar duysa.

Öyle bir yürek iþte;
Her yeni merhabada sevgi mayalamak ister tüm yüreklere
Ne duruyorsun? Yanýnda ol, asýl küreklere
Hadi,
Her seferinde “Bugün tutmazsa yarýn tutar” umuduyla.
Sakýn kirlenme, kirletme
Unutma ki her kir çýkmaz
Zemzem de olsa suyla

Cemil YILDIZ
11.04.2014

Sosyal Medyada Paylaşın: