Koskoca hayatta
Bir kiþi yaþamayý becerememiþken
Ýki kiþi yaþamayý denedik,
Önceleri mutluyduk,
Yaðmurlu bir sonbahar günü
Akçay sokaklarýnda
Yürümek gibi mutluluk veriyordu her þey
Ýlkbaharda ýhlamur aðaçlarýnýn kokusunu
Duyumsayarak uyanmak gibiydi her þey.
Düþle gerçek arasýnda gidip gelmek gibiydi
Parmak uçlarýnda yürümek,
Her an kanatlanýp uçacakmýþ gibi hissetmekti
Daha sonlarý ise kanadý kýrýlmýþ
Bir kuþa bakar gibi baktýk
Bir kanadý kýrýlmýþ iliþkimize.
Sarmaya çalýþtýk yaralarý,
Kýrýlan parçalarý onarmayý denedik
Yapamadýk parçalarý doðru birleþtirmedik
En sonunda ise baktým ki
Uzun kurtarma çabalarýnýn fayda etmediði,
Büyük uðraþlar verdiðim,
Zavallý, kanayan, yaralanan, hýrpalanan
Aþkýmýzdan geriye bir tek o günü
Sana yaptýðým papatya tacým kalmýþ,
O da biraz solmuþ, yapraklarý dökülmüþ.
Sami Arlan..
Sosyal Medyada Paylaşın:
(c) Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.