Ýstanbula dokunmuþ gözlerin
öpmüþsün en kalabalýk yalnýzlýðýnda mavisinden...
saçlarýna üflemissin içindeki sýzýyý
gemiler dolusu özlemler inerken
limanlarýna...
aklýna gelmiþ
tütün kokusunda bastýrmýþsýn kanayan sözcükleri dudaklarýnda
bir demli çay burukluðuna
ezmiþ geçmiþ gönül yaralarýndan seni
beni düþlemiþsin...
içimin
içinde titrediðini...
bir þarkýnýn geçtiði sokaklarda gölgelere sýðýnmýþ
sesizliðin
köprüden uzanmýþsýn martýlarýn çýðlýðýndan kaçan bulutlara
gitarcý çocuða da gülümsemiþsin
benden sana kalan son tebessümün
hatýrasýnda....
Ýstanbula dokunmuþ yine gözlerin
öpmüþsün
özlemin kimsesizliðimizden kalan tüm izlerinden
usul usul
yokluðum yanýyorken avuçlarýnda...
...
YILDIZ